نفس نفس در پی توام

شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) را به همه شما عزیزان

 تسلیت عرض مینمایم.

 

 نفس نفس در پی توام

 

قدم زنان ، نفس نفس در پی توام

با هر نفس به عشق تو زنده ام !

تو را می سپارم به قلبم ،حالا تو هستی و یک مجنون !

مجنونی که هیچگاه از عشقت خسته نمی شود !

با آن چشمهای زیبایت مرا ببین ، ببین که چه بچگانه به آن چشمهایت خیره میشوم!

وقتی در کنارمی قلبم تند تند میتپد ، دستت را بر روی قلبم بگذار و حس کن که چه

عاشقانه برای تو میتپد !

بشنو صدای نفسهایم را که با هر نفس میگویم دوستت دارم عزیزم !

بگذار با عشق تو زندگی کنم ، بگذار در کنار تو با آرامش عاشق بمانم !

مرا در دام تنهایی نینداز ، به خدا دیگر طاقت یک لحظه دوری تو را ندارم !

قدم زنان ، نفس نفس به دنبال تو می آیم !

من که احساس خستگی نمیکنم تا آخر دنیا با تو می مانم !

بگذار دستانت را بفشارم ، آن دستهای گرمت را از من جدا نکن !

مرا ببین ، عاشقتر از من کسی نیست ! کسی نیست که با تو و پا به پای تو در جاده

های زندگی تا آخرین نفس همسفرت بماند !

بگذار همیشه با تو باشم ، یک لحظه نیز از تو دور نباشم!

میخواهم از با تو بودن خاطره تلخ به جا بماند ، نمیخواهم به یاد تو باشم ، آرزو دارم

همیشه در کنار تو باشم !

من که همیشه به یاد توام ، لحظه به لحظه در آرزوی دیدن توام

من که دوری تو را تحمل میکنم ، قلبم نا آرامم را به خاطر تو آرام میکنم!

این لحظه های عاشقی برای ما پایانی نخواهد داشت !

با تو باشم ، یا بدون تو من یک عاشقم ! عاشق تو ، عاشق آن قلب مهربان تو!

زندگی ام ، قلبم ، عشقم تا ابد به نام تو خواهد بود عزیزم !

قدم زنان نفس نفس در پی توام ، با هر نفس به عشق تو زنده ام

قدم زنان نفس نفس به دنبال تو می آیم ، من که احساس خستگی نمیکنم

تا آخر دنیا با تو می مانم ...

 

دکلمه متن بالا ( با صدای خودم )

فصل عریان عشق

فصل عریان عشق...

اگر یک سال چهار فصل دارد ، اگر یک سال زمستانی دارد ، تابستانی دارد !

بهار من که گذشت ، همه فصل هایم به رنگ خزان است !

رنگ بهار را از یاد برده ام ، تو رفتی و تا به امروز شکوفه ای در زندگی ام ندیده ام..

تو رفتی و طوفان جدایی آمد و خاطره های سبز زندگی ام را با خود برد ....

کجاست حتی یک برگ از آن خاطره های سبز؟

تو رفتی و فصل سرد وجودم آمد، فصلی عریان ، گونه ای پریشان ، چشمی گریان!

اگر در قلبم تنها تو را دارم ، هنوز هم باور دارم که باز هم تو را دارم ،اما من دیگر تو را در

کنارم ندارم!

فصل عریان زندگی آمد ، فصلی که دیگر رنگ امید در آن نیست !

شاید رنگ زرد نا امیدی ، یا رنگ سیاه تنهایی به چشم بیاید!

به امید شکفتن غنچه ای در تنها گلدان باغچه قلبم نشستم اما افسوس که باران عشق

نیامد و آن شاخه نیز خشک شد !

اگرچه این فصل ها بی رنگ و روست ، بی عطر و بوست اما همچنان همه فصلها برایم

زیباست زیرا هنوز عشق تو در دلم زنده است و با عشق تو زندگی میکنم!

اگرچه رفتی و مرا با کوله باری از غم و غصه تنها گذاشتی اما هنوز به انتظار بهار

نشسته ام ، بهاری که دیدن آن برایم یک رویاست

شاید در این فصلها ، فصل سبز عشق فرا برسد ، شاید تا ابد نیز این فصلها همه یک

رنگ به همین رنگ ، رنگ نا امیدی ، رنگ جدایی باقی بماند

فصل عریان عشق ، فصل غم انگیز سالیست که تو را هنگام دیدار آخر در میان سیل

اشکهایم میدیدم!

هنوز چهره خیس تو در چشمانم نقش بسته است ، هنوز دستهای گرم تو درون

دستهایم یخ زده است !

شاید این اولین و آخرین فصل عشق باشد

ساعتها یک ساعت به عقب کشیده میشود، امروز نیز بی تو همان فصل عریان دیروز

است !

قصه عشق

با تو ، به عشق تو ، یک قصه دیگر ، قصه من و تو !

با تو ، در کنار تو ، قصه از نو ، نفسی دیگر !

یک نفس تازه از یک دیدار عاشقانه ، از نگاه مهربان تو به چشمهایم!

با تو بودن خاطره ایست همیشه ماندگار ، اما بی تو بودن قصه ایست از یک روز تلخ که

 از ذهن فراموش شده ، اما از دل بیرون نمیرود و اعماق دل را میسوزاند!

با تو ، همیشه با تو ، تا آخرش با تو ، حتی لحظه مرگم نیز با تو... چقدر شیرین است!

شیرین است به شیرینی طعم بوسه های تو !

با تو ، در آغوش تو ، قلبم برای تو تا ابد ، تا آن لحظه که دیگر طلوعی را نخواهم دید

 تو را میبینم که زندگی منی ، یک غروب شیرین ، از یک زندگی عاشقانه ، زندگی که 

عشقمان در آن پا برجاست  ، لحظه های گرمیست ، به گرمی آغوش مهربان تو !

بگذار قصه من و تو نیمه تمام بماند ، تا آنجا که داستان میگوید ما در کنار همیم و چند

صفحه سفید از این کتاب ، یعنی چند صباح دیگر تا ..........از عشق هم مردن!

قصه من و تو حقیقتیست بی پایان ....

یکی بود ، یکی نبود .... تو بودی و من نبودم !

زیر گنبد کبود .....  تو بودی و من نیز آمدم !

حالا دیگر تو هستی و یک مجنون !

قصه من و تو اگر قصه است ، به این خاطر است که مثل من و تو کسی نیست عاشق

باشد و دیوانه !

یک عشق پاک ، دو قلب ساده و یکرنگ سرگذشت دو عاشق از امروز تا لحظه مرگ

قصه ایست از من و تو !

بهتر است که در پایان این کتاب نوشته شود ::: این داستان تا ابد ادامه دارد !

تا ابد ، با تو ، در کنار تو ، به عشق تو ادامه دارد  قصه من و تو!

به این خیال نباش

به این خیال نباش

این رسم عاشقی نبود

میپذیرم که اگر عشقت یک بازی بود ،این بازی را من باختم !

این رسمش نبود ، تو در این بازی یک قلب را شکستی !

تو احساس را در وجودم کشتی ، تو یک مجرمی ! جرم تو شکستن یک قلب بی گناه

است!

میپذیرم که من اسیر احساسات دروغین تو بودم !

میخواهم بی خیال باشم ، نمیتوانم !

دلم میخواهد همه چیز را فراموش کنم ، خاطره های تو قلبم را میسوزاند !

در این جاده نفسگیر ، بر سر دو راهی ایستاده ام !

انگار راه دیگری جز سوختن نیست !

پس میسوزم ، با اینکه لیاقت مرا نداشتی !

اگر میسوزم ، اگر نا امیدم ، به خاطر سادگی خویش است نه به خاطر تو !

اگر این روزها پریشانم ، اگر این لحظه ها گریانم به خاطر رفتن تو نیست ، به خاطر قلب

بی گناهم است که چرا اینک در دام تنهایی گرفتار است !

این رسم عاشقی نبود ای غریبه امروز!

من تو را فراموش نمیکنم ، قلب من هیچگاه بی وفایی مثل تو را فراموش نخواهد کرد!

میپذیرم که خیلی ساده بودم که حرفهای پوچ تو را باور کردم ،قلبم را با اطمینان به تو

دادم و به قلب بی احساس تو پناه بردم !

تو یک تکیه گاه برای من نبودی ، من ساده بودم که قلب تو را خانه خود کردم !

این رسمش نبود ای بی وفا ، تو کجا و من کجا؟

مرا باش که هنوز در حسرت عشق توام ، میپذیرم که آری من یک دیوانه ام !

اگر به خیال این هستی که همچنان به پای عشقت نشسته ام ، به این خیال نباش!

من قلبم را راضی میکنم که با تنهایی بسازد ، گرچه میدانم که دیگر قلبی در سینه ام

نخواهد بود !

امانت عشق

امانت عشق 

این قلب من یک امانت است از طرف من به تو تا لحظه ای که نفس میکشم!

احساسات من امانتیست به تو از طرف قلبم تا لحظه ای که جان دارم...

این عشقم امانتیست از طرف قلبم تا لحظه ای که تو را دارم....

بپذیر از من ، آنچه که میتوانم در راه عشقت فدا کنم....

مرا ببخش اگر جز این امانتی چیزی در وجودم ندارم.....

همین قلب را دارم که آن هم روزی فدایت میکنم !

همین چشمها را دارم که در راه عشقت جز اشک ریختن هیچ کاری ندارد!

احساساتم نیز که در راه عشق تو ،تنها برای تو است ....

کاش میتوانستم پرواز کنم و ستاره ها را برایت بچینم ، کاش میتوانستم خورشید شوم و

برای تو بتابم ، کاش میتوانستم قطره ای شوم و بر روی تو ببارم ، کاش میتوانستم

همچو آسمان سرپناه تو باشم...

همین قلب را که دارم ، انگار تو را دارم ، میخواستم قلبم را به تو هدیه دهم ترسیدم از

فردا که این هدیه را دور بیندازی ،آن را به تو امانت دادم که اگر روزی خواستی آن را به

من پس دهی تو درون آن باشی!

پس دیگر حرفی ندارم، من عاشقم، جز ماندن راهی ندارم!

تو همیشه در قلب منی ، لایق باشی یا نباشی همه هستی منی !

همین که تو را دارم ، انگار همه چیز را دارم دیگر هیچ چیز از خدا نمیخواهم!

اگر خدا به من قلبی داد برای زندگی کردن آن را به تو امانت دادم ، حالا دیگر هیچ کسی

جز تو ندارم....

حالا که دیگر قلبم را به تو امانت دادم اگر زنده ام به این خاطر است که در قلب تو

هستم!

پس تا لحظه ای که نفس میکشی من زنده ام ، تا لحظه ای که عاشقی ، من عاشقم و

تا لحظه ای که تو را دارم ، تا ابد دوستت دارم..............