باران عشق تو
در این روز بارانی ،هوا پر شده از عطر عشقت
تو را سپرده ام به نسیمی که بوی باران میدهد
بارانی که مرا لبریز میکند از آنچه قلبم را پر تپش کرده ...
دستهایم پر از لطافت دستان تو ، آغوشم باز است برای در میان گرفتن تو
تا از خیسی تنت خیستر شوم در زیر باران
تا فاصله بگیرم از زمین و آسمان
تا بروم به رویاهایم ، نمیخواهم لحظه ای حس کنم که در خیالاتم
از عشق تو به جنون رسیدم ، چه سختی هایی کشیدم
تا در زیر باران به تو رسیدم و اینجا طعم شیرین عشق را با تو چشیدم
در این روز بارانی ، هوا پر شده از حضور مهربانت ، نه در جستجوی یک سرپناهیم
نه به انتظار رفتن ابرهاییم ، همین حال را میخواهیم با این هوای عاشقانه
همینجا را میخواهیم با این حس شاعرانه
وقتی با تو قدم میزنم در زیر باران ، قدر تو را میدانم بیشتر از هر زمان
میرویم و میرویم در زیر باران، نه خستگی است در پاهایمان
نه نا امیدی در دلهایمان ، من هستم و تو هستی و خدایمان
عطر دوستت دارم ها پر شده ، هر قطره از باران با عشق می آید
و تن ما را خیس میکند ، تا هر دویمان بوی عشق را بدهیم
در زیر همین باران همیشه با من بمان ای عشق بی پایان ،
نگذار زندگی مان مثل کویر باشد
من از درد کویر رها شدم و با یک قطره باران به دریای بی انتهای دلت رسیدم
غرق شدم ، عاشق شدم و اینک عاشقانه میپرستم تو را
بی وفا
بی خیال تر از همیشه ای ، بی وفاتر از گذشته ای ،
با آن دل سنگت مرا تنها گذاشتی و داری میروی...
نه فکر آنکه مرا وابسته کرده ای به خودت ،
نه یاد آنکه خاطره ها نمیسوزاند دلت ...
و میسوزاند دل من را هر چه خاطره بینمان گذشته ،
و عذاب میدهد این دل خسته ...
خواستم لحظه ای به بی تو بودن فکر کنم ،
دیدم که نمیتوانم ، چه برسد به اینکه تو اینک داری میروی
و مرا پشت سرت جا گذاشته ای...
همیشه با هم ، همه جا در کنار هم بودیم ،
حالا در باورم نیست که دیگر تو را نخواهم دید...
نرو از کنارم ، مثل این است که انگار باید عمری از غم نبودنت بنالم،
اما اگر زنده بمانم ، اگر از درد نبودنت طاقت بیاورم ،
منی که از همان لحظه ی رفتنت مثل ابر بهار میبارم
با اینکه دلم را شکستی ، به پای این دل خسته ننشستی ،
عهد دروغین با دلم بستی ، اما هنوز دوستت دارم !
هنوز هم به خیال داشتن دل سنگت ، دل به رویاهای با تو بودن بسته ام ،
هنوز هم به خیال اینکه شاید دوباره بیایی ،
میروم به جایی که مرا تنها گذاشتی و رفتی ،
مینشینم به انتظارت، مینگرم به رد پاهایت ، هنوز مانده جای اشکهایم ،
هنوز پیچیده بوی عطر بی وفایی هایت....
حتی اگر سایه ای را از دور دستها ببینم خوشحال میشوم ،
میدوم به سویت ، تا میرسم غریبه ای را میبینم به جایت ،
دلم سرد میشود، نگاهم خسته نمیشود
و باز هم مینشینم چشم به راهت....
مدتها گذشت ، آنقدر نشستم چشم به راهت که دیگر چشمهایم سویی نداشت ،
روزی آمد که از کنارم رد شدی و رفتی و من عطر حضورت را حس کردم ،
تو مرا نشناختی اما من با همین چشمهایم نابینایم تو را احساس کردم...
لمس شاعرانه من
و این دلتنگی ها ، آخر خط همه دلواپسی ها،
رسیدن به آنچه برای رسیدنش لحظه ها را میگذرانیدم و خاطره ها
بر زندگی مان نقش میبندد به امید آن روزی که عشقمان نقش بر آب نشود
کاش میشد از همان آغاز مال هم بودیم ،
نه اینکه نیمی از عمرمان گذشته باشد و همدیگر را پیدا کرده باشیم
این تویی عشق بی همتای من ، لحظه به لحظه با تو ، تویی نفسهای من
کاش همیشه رنگ عشق در تصویر زندگی مان پر رنگ باشد ،
نه اینکه بی وفایی بیاید و لطافت عشقمان را خدشه دار کند
کاش همیشه دلت مثل دلم بود ، همیشه بی قرار و منتظرت بود ...
و این تویی عشق جاودانه من ، لحظه به لحظه لمس شاعرانه من ...
تمام احساس من خلاصه ایست از مهربانی هایت که هوای عشق تو را دارد ،
راز نگاه تو را دارد ، مثل چشمه ای زلال در قلبم میجوشد و در احساس تو جاری میشود ...
و این شور عشق آخر خط همه ی دلتنگی هاست ،
که رسیده ایم به جایی که نقطه آرامش است ،
رسیده ایم به جایی که تنها خواسته ی ما همان آرامش است ...
هر جا میروم عطر تو پیچیده در آنجا ،
و مست دیدار با چشمان ناز تو میشوم ، من در آن لحظه یک دیوانه میشوم
گاهی فکر میکنم لایق تو نیستم ، و میدانم ارزش تو بالاتر از این است که
احساسم را به پای تو بریزم
و این وابستگی ها ، آخر خط همه خستگی ها رسیدن به آغوش هم است ،
و این ما هستیم که راز عشق را برای هم زمزمه میکنیم ،
آنگاه که همدیگر را در آغوش هم میفشاریم...
آه این دل
مدتی است از شکسته شدن این دل گذشته ،
هنوز قطره هایی از اشکهای آن روزها بر چشمانم نشسته ،
حالم بهتر نیست از این دل خسته ...
نمیدانم کیستی ، غریبه ای یا آشنایی ، تنها میدانم تو برای دلم یک بی وفایی
نه به فکرت هستم نه در حال فراموش کردنت ، شاید دلم باشد در حال یاد کردنت
یاد میکند از تویی که از یاد برده ای مرا ، از یاد برده ای حتی بی وفایی ات را ،
از یاد برده ای یاد مرا ، سوزانده ای همه خاطره ها را ...
مدتیست از آخرین دیدارمان گذشته ، هنوز سرنوشت همه درها را بر رویمان نبسته ،
تا دلم ببیند لحظه رفتنت را ، تا دلم از یاد نبرد که چگونه پشت کردی
به من و با دل سنگت تنهایم گذاشتی و رفتی
آه این دل ،حسرت روزهای با تو بودن است ،
حسرت روزهایی که چه عاشقانه دوستت داشتم ،
برایت میمردم ، و تو نیز بی رحمانه مرا جا گذاشتی
آه این دل ، آخرین نفسهایی است که از عشق تو میکشم ،
آخرین هوایی است که از عشق تو جا مانده و
آخرین لحظه هاییست که یاد تو را در دلم تحمل میکنم...
من که هر چه میخواهم فراموشت کنم نمیتوانم ،
کاش مثل تو میتوانستم آنطور فراموش کنم که حتی نام عشق گذشته ات را نیز به یاد نداری ...
آنگونه که تو مرا شکستی ، هر سنگدل دیگری بود پشت سرش را هم نگاهی میکرد ،
که حتی لحظه پرپر شدن آن دلشکسته را ببیند ،
تو که مرا شکستی دیگر نگاه نکردی به پشت سرت ،
راه خودت را رفتی و من هم گفتم این دل شکسته ام فدای سرت ...
آه این دل به سردی آن لحظه هایی است که گذشته،
اما یادش در قلبم یخ بسته است
هوای آلوده دلت
هوای سرد دلها ، در آغوش گرم عشقها!
با دلی نا امید از همه چیز ، با لبی خشکیده از یک چیز و این حادثه ی ناچیز
این رفتن بیهوده است ، اگر نماند هوای جاده آلوده است ،
خیالش از همه چیز آسوده است اما
دلش در خیالات باطل به خواب رفته است!
هم خواب و هم بیداری ! خواب و بیداری اش مثل هم است ،
تمام فکرش پیش دل است ، تمام ذکرش آه غم است ، تمام حرفها کلام آخر است
قفسی به وسعت یک دنیا ، بی اعتقاد از همه چیز ، در دل او خدایی نیست
از اینکه تنهاست ، تنهاتر است ،
آن گرگ گرسنه از او عاشقتر است ، این خاک آلوده نیز از دلش پاکتر است
فرار از عشق، گریز از انتظار ، نه معتقد است به فردا ،
نه دل بسته است به دیروز، انگار امروز برایش روز آخر است
اگر دستش به غنچه ای برسد ، خشک میشود ،
اگر به گلی خیره شود ، آن گل پر پر میشود،
اگر به چشمه ای برسد کویر همراه او میشود
و این سرنوشت او نیست ، این خواسته ی اوست
به کجا میروی ، با این دل شکسته به کجا مینگری ،
نه دستی است که دستهایش را بگیرد ،
نه چشمی است که با دلسوزی او را ببیند !
چون دلی سوخته تر از قلب او نیست،
آنقدر حقیر است که از نزدیک هم وجودش را نمیتوان دید
این رفتن بیهوده است ، اگر نماند هوای جاده آلوده است
بمان و به امید گذشته ها بنشین ،
تو که فردا را نمیبینی ، همه روزهایت مثل هم است