قلب سوخته آسمان

قلب سوخته آسمان

در این آسمان پر ستاره ، یکی از  ستاره ها در آسمان نیست! 

سپیده می آید اما خبری از رنگ آبی آسمان نیست! 

خورشید در قلب آسمان نشسته و میسوزاند قلبش را ...

چه بی رحمانه میسوزاند قلب  آسمان را ....

غروب که می آید ما قلب سوخته ی آسمان را میبینیم

می بینیم که آسمان دیگر آبی نیست ، سرتاسر سرخ است و دلگیر...

دلتنگ فردا نیستم ، فردا که میرسد دلتنگیهایم بیشتر میشود...

حال آسمان خوب نیست ، دیگر غروب برایم زیبا نیست ،

 دلم برای آسمان میسوزد، آسمان هم دلش برایم سوخته و  

باز در غم من نشسته است!

شعری بدون قافیه ، تشبیه نمیکنم خورشید را به قلب آسمان ،

 زیرا خورشید قلب آسمان است ،

ماهی که شبها در آسمان می آید بهانه است!

بهانه ای برای تسکین دلها ، برای اینکه دلی برای آسمان نسوزد ،

یک بار هم آسمان را مهتابی ببینیم و چشمی به حالش نگرید!

در آین آسمان بی ستاره ، یکی از ستاره ها در آسمان مانده ،

ستاره ها همه خوابند، اما این ستاره به عشق دیدن آسمان بیدار مانده...  

بیداد عشق

بیداد عشق

 ای داد و بیداد ، بیدار شو ! تو یک عاشقی هشیار شو!

خسته نشو ، این راه مال تو است ، با من بیا، این همسفر وفادار تو است....

به خدا دلش گرفتار تو است ، نگاهش همیشه به سوی تو است....

این دل درگیر تو است ، این دل بسته به وجود تو زنده است!

در مرام عشق بی وفایی نیست  ، دل دادن کار هر دلداری نیست!

این دنیا از ما بی خبر نیست ، این ماییم که از  دنیا بی خبریم...

ای داد و بیداد ، بیدار شو ، تو یک عاشقی هشیار شو...

نگذار جنون بیاید ، نگذار که این قلب بمیرد،  

نگذار سیاهی جای او را در دلت بگیرد!

نگذار این ابر سیاه، آسمان آبی دلت را فرا بگیرد ،

نگذار تاریکی ها جای روشنایی ها را بگیرد!

ای داد و بیدار ، بیدار شو ، تو یک عاشقی هشیار شو...

نا امید نشو ، که امیدت از همین دور دستها نیز پیداست ،

عمر عشق زودگذر نیست ، تا آخر دنیاست!

در مرام عشق رفتن نیست ، در مرامش دلشکستن نیست

این تو هستی که دل میشکنی ، حرفهای مرا میفهمی؟

این تو هستی که چشمهای خیسش را نمیبینی!

بخواب که اینجا وقت خواب است ،

چشمهایت را بر روی هم بگذار که عشقهای این زمانه دیدنی نیست!