دلم گرفته

دلم گرفته

این هوا ، هوای دلگیریست ، فصل قلبم پاییزیست!

آسمان قلبم ابری است ، دلم گرفته ، این چه دردیست!

این چه دردیست که بی دواست ، با گریه هایم هم صداست،

کسی نیست اینجا ، که آرام کند دلم را...

کسی نیست اینجا که پاک کند اشکهایم را ، بشنود درد دلهایم را..

از غم نمینویسم ، اما دلم پر از غم است ، از اشک نمینویسم

اما آن قطره هایی که از چشمانم میریزد نامش اشک است!

من که حرفی نمیزنم ، بغض گلویم را گرفته ، پس بخوان درد دلم را ،

دردی که بر روی کاغذ خیس نوشته ام ، تو که با غم بیگانه نیستی ،

اگر امروز شادی فردا همنشین غمهایی ، تو که امروز از اشکهای من میخندی

فردا خودت اسیر اشکهای چشمهایت خواهی شد!

چرا به بیراهه میروم ، دلم گرفته ، به دنبال آشیانه میروم ،

آشیانه من کجاست ، دل من خسته و تنهاست ،

کسی میشوند فریاد مرا ، نه عزیزم اینجا سرزمین غمهاست!  

بگذار اشک بریزم نگو طاقت دیدن اشکهایم را نداری ، به خدا تو حال مرا نداری،

تو جای من نیستی و قلب شکسته در سینه نداری ، این تنها راه آرامش است ،

دلم گرفته، به خدا این تنها راه شکستن بغض کهنه است!

نمیدانی چه حالی دارم ، تمام لحظه هایم را با دلی گرفته میگذرانم ،

میترسم دیگر معنی لبخند را ندانم...

نگو که چرا از اشک مینویسم ، تو که خودت روزی اسیر غم ها بوده ای ،

نگو که چرا اینقدر غمگین مینویسم.....