سکوت دنیا

سکوت دنیا

آهای ستاره به من چشمک بزن دوباره !

آهای دنیا به من لبخند بزن دوباره !

دلم گرفته از تو ای ستاره ، شبهایم بی تو تیره و تاره !

دلم گرفته از تو ای دنیا ، باور کن که زندگی بی تو بی معناست!

مرا باور کن ستاره ، هوای دلم پر از غباره ، مرا باور کن دنیا ، اینجا دلم خسته و

تنهاست !

خسته ام ، خسته خسته ، ساز دلم غمگین است و شکسته !

دوباره هوای چشمانم ابریست ولی باران نمی بارد !

دوباره دلم به انتظار باران است ولی اشکهایم نمی آید !

بغض گلویم را می فشارد ، تنهایی مرا می آزارد ، هنوز غروب زندگی ام به پایان

نرسیده!

هنوز در حسرت طلوع نشسته ام ، باز در این حسرت سرد تنها و دلشکسته ام!

آهای ستاره به من چشمک بزن دوباره !

آهای دنیا به من خسته نگاهی بینداز دوباره !

شب شده ، هنوز بیدارم ، نمیدانم فردا بر من چه میگذرد ، هنوز بی تابم!

نمیدانم طلوع فردا به چه رنگیست ، رنگ آبیست ، یا رنگ سرخ به رنگ غروب!

نمیدانم تا کی هوای دلم ابری است ، تا کی شبهای تنهایی تاریک است!

مهتاب پشت ابرها جا مانده ، سکوت شب پر از هیاهو را فرا گرفته !

دل تنهایم ، تنهایی را باور کرده ، و باز به انتظار او که دردش را گوش کند نشسته !

نمیداند کسی نیست که بشنود دردهای پر از دردش را !

کسی نیست که این دل خسته را آرام کن ، تنهایی آمده و این دل خسته را خسته تر

کرده است !

آهای جغد شبانه برایم بخوان دوباره ، سکوت را بشکن ، دلم به آواز تو خوش است!

آهای ستاره به من چشمک بزن دوباره !

آهای دنیا چه خبر از فردا؟

دنیا سکوت کرد و دلم آرام گریست !