مرا نسوزان

مرا نسوزان!

حالا که آمدی و مرا عاشق خودت کردی آب سرد بر روی این قلب آتشین من نریز!

 با رفتنت مرا وسوسه نکن که خود را از دنیا رها کنم....

حالا که آمدی و اینهمه قول و قرار دادی بیا و تا آخرین لحظه با من باش....

بیا و مرا پشیمان از این عاشق شدن نکن ....

تنهای تنها بودم ، اینک که با تو هستم دلم میخواد تا آخرین لحظه نفسهایم

با تو باشم و دیگر به سوی تنهایی ها بازنگردم....

نمی دانم چرا اینهمه تو را دوست می دارم و لحظه به لحظه دلم

برایت تنگ می شود! تنها می دانم احساس میکنم اینک یک دیوانه ام!

دیوانه ای که شب ها با یاد تو و از دلتنگی تو با چشمهای خیس

 می خوابد و روزها نیز لحظه به لحظه به یاد تو هست و فکرش از یاد تو بیرون نمی رود!

حالا که آمدی و عاشقم کردی ، قلبم را نشکن و چشمهایم را خیس نکن!

حالا که آمدی ، مرا تنها نگذار و قلب مرا دوباره در به در این دنیای بی محبت نکن!

تو اولین و آخرین عشق منی عزیزم ، چگونه تو را فراموش کنم ای تو

 که مرا از گرداب تنهایی و نا امیدی نجات دادی و به زندگی سرد

 و بی روح من جان تازه ای دادی!

مثل خزانی بودم که با آمدنت تبدیل به بهار سبز عاشقی شدم، مثل پرنده ای

 در قفس بودم که تو آمدی و مرا در آسمان آبی وجودت رها کردی!

مثل کویری بودم که آرزوی یک قطره باران محبت را می کشیدم ، تو آمدی

 و مرا از عشق و محبت خودت سیراب کردی عزیزم....

اینک که آمدی و مرا عاشق خودت کردی رهایم نکن، مرا تنها نگذار و

 به آنهمه قول و قرار وفادار باش ! تو دیگر با ما بی وفایی نکن

 که دیگر صبر و طاقتمان به آخر رسیده است!

تو یکی بیا و از ته دل با ما یار باش.....

نمی توانم فراموشت کنم ای تو که مرا دیوانه کردی ، مرا در این دنیای

عاشقی در به در نکن ، فراموشم نکن و با من باش ، و تا ابد مرا دوست داشته باش....

اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم ، اگر می دانستی

 که چشمهای بی گناه من شب و روز برای تو خیس است و از دلتنگی

  تو می بارد ، اگر می دانستی تنها آرزویم به تو رسیدن است ، هیچگاه مرا

 با این عشقت نمی سوزاندی!

دفتر غم هایم

هیچگاه لحظه جداییمان را حتی در خواب نیز ندیدم!

زندگی را بدون تو یک کاووس میدیدم .... آنقدر تو را دوست میداشتم که قلبم

 هیچ احساسی به جز تو نسبت به هیچکس و هیچ چیز نداشت....

دنیا را با تو زیبا میدیدم و هر شب اگر از دلتنگی خوابی به این چشمهای خسته

 و گریانم می آمد ، به شوق دیدار با تو به خواب میرفتم....

تو رفتی ، اما عشق در قلب من همچنان زنده است و قلب مرا می سوزاند!

هنوز هم یک مجنونم و منتظر تو هستم ای لیلی بی وفا!

این رسمش نبود ای بی وفا! محبت و وفا را از تو آموخته بودم ، معنای عشق

را تو به من یاد دادی ، اما اینک از دید تو  دیگرعشقی وجود ندارد!

سخت است وداع با کسی که لحظه به لحظه به یاد او بودی و تمام زندگی تو بود!

به خدا این رسمش نبود  قلبی که دیوانه وار تو را دوست میداشت را بشکنی!

دلت از سنگ نیز سنگتر است!

ای تنها بهانه برای زنده بودنم ، حالا دیگر بهانه ای برای زنده ماندن ندارم!

به چه عشق و امیدی زندگی کنم؟ خوشبختی؟ موفقیت؟

خوشبختی را با تو میدیدم و موفقیتم در گرو عشق تو بود!

تا اشک میریزم به من میگویی بچه ای و تا ابراز علاقه ای کنم به من میخندی

 و هیچ احساسی نسبت به من و اشکهایم نداری!

تمام متنهایم در این دفتر عشق را همه از بی وفایی های تو نوشته ام و همه

 صفحات این دفتر پر از غم و دلتنگی های من است.....

دفتر عشقی که اینک یک دفتر پر از غم است.

دفتر غمم را باز میکنم و زین پس تنها از غم ها و تنهایی و بی وفایی های

 تو می نویسم..... پس بخوان ای مخاطب ، بخوان و درد مرا بفهم!

او که باید دردم را بفهمد دلش سنگ است و یک ذره احساس محبت و عشق

در وجودش نیست ....  او که باید بخواند نمی فهمد عشق چیست، شکستن یک

 قلب چه دردیست! آری او که باید بخواند دیگر لایق  این دفتر عشق و متنهایم نیست!