قلب شکسته و دلتنگ

 

 قلب شکسته و دلتنگ

و باز در یک سکوت تلخ و یک عالمه دلتنگی اسیرم....

 

باز دلم از دنیا و از این زندگی گرفته است....

 

سهم من در این لحظات تلخ دو چشم خیس است و یک قلب شکسته....

 

قلبی شکسته که دیگر هیچ امیدی به زندگی دوباره ندارد!

 

احساس تنهایی میکنم ؛ احساس میکنم تنهایی دوباره جای خالی عشق را با

 

حضور سردش پر کرده است..... تمام نگاهم به قاب عکست است

 

تو را میبینم و حسرت آن روزهای شیرین با هم بودنمان را میخورم

 

و دوباره چشمهایم مثل همیشه بهانه تو را میگیرند!

 

چه یادگاریهای تلخی را از عشقمان برجا گذاشتی .....

 

دو چشم خیس ؛ یک قلب شکسته و نا امید ؛

 

 چند خاطره تلخ ؛ یادگاری از عشق تو بود ای بی وفا!

 

دلم خیلی گرفته ؛ اینبار دیگر کسی نیست که دلم را با

 

حرفهایش آرام کند ؛ با من درد دل کند و به من امید و دلگرمی بدهد ؛

 

 دیگر کسی نیست که با دستان مهربانش اشکهای مرا از گونه هایم

 

پاک کند و مرا نوازش کند..... تنها خودم هستم ؛ دل پر از دردم است

 

و یک بغض کهنه در گلویم....

 

هوای دلم ابری است و دلگرفته ؛ کاش دلم بارانی میشد

 

 تا از این حال و هوای تلخ بیرون بیایم....

 

کجایی ای یار بی وفایم ؟ کجایی که زندگی بدون تو یک کاووس است!

 

دلم بدجور هوایت را کرده است ؛ چرا رفتی؟ رفتی و دلم را با خود نبردی ....

 

رفتی اما بدان که اینجا تنهاتر از من دیگر هیچ تنهایی نیست ؛

 

 رفتی اما بدان که دیگر در این دنیاهیچکس مثل من دیوانه وار

 

 تو را دوست نخواهد داشت.....

 

هنوز هم چشمهایم از دوری تو بارانی است ؛ و هنوز هم تو

 

 با همه بی وفایی ها و سنگ دلی هایت برای من مقدس و عزیزی...

 

 تو لیاقت این قلب شکسته مرا داری و خواهی داشت....

 

و باز در یک سکوت تلخ و یک عالمه درد نگفته در دلم اسیرم!

 

کاش بودی و با من درد دل میکردی ؛ کاش بودی و مثل گذشته به من امید میدادی....

 

مرا با ان صدای مهربانت آرام میکردی ؛ مرا با آن کلام رویاییت درمان میکردی....

 

همان کلامی که گویا مدتی است فراموش کرده ای و دیگر بر زبان نمی آوری....

 

اما من هنوز هم به تو میگویم آن کلام مقدس را .....! دوستت دارم عزیزم...

 

زندگی بدون تو همین است .... دلتنگی ؛ غم ؛ غصه ؛ گریه !

 

زندگی بدون تو همین است .... یک دل ابری و گرفته و یک عالمه درد در دل!

 

همانی قلبی که با حضورت یک خانه سرخ و پر از صفا و صمیمیت شده بود

 

اینک یک ویرانه شده ؛ که در آن ویرانه یک پنجره شکسته و بسته رو به خوشبختی

 

یک قاب شکسته از عکس تو و یک دنیا دلتنگی است......

 

دلم بدجور گرفته است ؛ دلی که دیگر حتی با بهانه های چشمانم نیز آرام نمی شود!

 

چشمانم از من شاکی اند ؛ قلبم مرا نفرین میکند و

 

دستانم تشنه  گرفتن دستان مهربان تو اند!