قاصدک

قاصدک

روزی روزگاری عاشقی در گوشه ای نشسته و غم گرفته بود……

از یار و یاورش دور بود و غمی بالاتر از غم عاشقی در دل داشت ….

در حالی که اشک میریخت و هق هق دلتنگی به سر میداد

 قاصدکی  بر روی دستان اون نشست….. گویا از سوی کسی آمده بود……

قاصدکی که انگار  شبنمی بر روی آن نشسته بود…..

شبنمی که بوی اشک میداد ، بوی عاشقی میداد و در نگاه آن شبنمی که

 بر روی قاصدک نشسته بود چشمان خیس یارش نمایان بود……….

عاشق دلتنگ تر شد و بغض گلویش را گرفت ….. قاصدک را با دستانش گرفت

 و  با آن درد دل هایش را سر داد و بر آن بوسه  ای زد 

و در جواب با نفسی از اعماق وجودش قاصدک را فرستاد...

اما قاصدک پرپر شد ، شکسته شد و از ادامه سفر بازماند…….

سنگینی اشکهای عاشق بر روی قاصدک مانع سفر کردن او شد.....

تمام درد دل ها بر باد رفت و تمام اشکهای عاشق نیز بر زمین ریخت …..

عاشق از دلتنگی شکسته شد و معشوق نیز در آن سوی دنیا

 همچنان منتظر قاصدک ماند تا از این انتظار تلخ پر پر شد....