نفسهای باران

هوای دلم بارانی است ، بدجور جای تو در کنارم خالی است
و همین کافیست تا دوباره دلم هوایت را کند ،
باران ببارد و باز نگاهم هوس چشمهایت را کند
من که تاب نمی آورد این دل بی تابم ، چند شب است که تا سحر بی خوابم
صدای ناله ابرهای آسمان را گوش کنم یا بهانه های دلم ، چقدر سخت است نبودنت گلم
هنوز آنقدر بی احساس نشده ام که فراموشت کنم ، یا اینکه کسی دیگر را جای تو ،هم آغوشم کنم
و در آخرین نفسهای باران بود که تازه هوای چشمهایم ابری شد،
صدای ناله دلم نفسگیر شد و اینگونه باز هم دلگیر شد لحظه های نبودنت....