کابوس عشق

و رفتنت آغاز راه تنهایی بود، و این دلیل سردی دستهایم بود
و این بهانه ای برای تنها قدم زدن در زیر باران بود
و چه سخت میگذرد لحظه های نبودنت ، چه تلخ می آید غروب،
قلبم نیز مثل تنهایی سرد است و سوت و کور
برای تو که مرا شکستی ، برای تو که مرا زیر پا گذاشتی و رفتی ، فرقی ندارد
که حال من ، چه حالیست، دنیای من فقط تارکیست
تا میخواهم با خودم کنار بیایم که نیستی ، عشق می آید و میگوید تو تنها نیستی
و باز یاد تو و خاطراتت به سراغم می آیند و این کابوس تمام لحظه های من است...