فراموشم کن

فراموشم کن

دستت را از دستهایم جدا کن ، سرت را از روی شانه هایم بردار ، و برای همیشه از

کنارم برو...

برو که دیگر نمیخواهم عاشق بمانم ،  دلتنگت شوم و در انتظارت بنشینم!

برو که دیگر اشکی در چشمانم نمانده که برای تو بریزد!

خیلی خسته ام ، میخواهم با تنهایی باشم ، تنها در گوشه ای بنشینم و با خود درد دل

کنم!

برو ، برای همیشه ، فراموشم کن !

فراموشم کن زیرا به فراموشی ات می اندیشم!

اگر میخواهی گریه کنی ، در گوشه ای تنها بنشین و زار و زار گریه کن !

نمیخواهم چشمهایت را خیس ببینم و دلم برایت بسوزد!

دلم از سنگ شده ، دیگر یک ذره احساس در وجودم نیست !

بس است هر چه مرا با عشقت شکنجه دادی و مرا در آتش عشقت سوزاندی!

بس است هر چه سوختم و با عذاب عشقت ساختم!

رهایم کن ، آغوشت را دیگر برایم باز نکن ، دستانت را به سوی من دراز نکن زیرا همان

 یک ذره غرورت را نیز خواهم شکست!

برو و برای همیشه اسم مرا از قلبت خط بزن و فکر با من بودن را از سرت بیرون کن!

دیگر نمی توانم غم و غصه های لحظه های با تو بودن را تحمل کنم ، هر لحظه به یادت

باشم و با خود بگویم ( این دیوانه کجاست؟ )

بس که به ساعت و ثانیه شمارش خیره شدم ، خسته شده ام ، بس که به انتظارت

نشستم تا تو بیایی دلشکسته شده ام....

دستت را از دستهایم جدا کن ، سرت را از روی شانه هایم بردار و برای همیشه

فراموشم کن!

فراموشم کن ، زیرا به فراموشی ات می اندیشم!