کاش میدانستی!

کاش میدانستی!

نمیدانی که چقدر دلتنگ تو هستم عزیزم...

کاش در کنارم بودی... کاش بودی تا دستان سردم با گرفتن

 دستان گرمت ، گرم گرم میشد ...

کاش بودی و با وجود پر مهرت به من محبت و عشق میرساندی...

عزیزم نمیدانی که بدجور دلم برای تو تنگ است....

اینک که از دلتنگی مینویسم چشمانم خیس خیس است....

مینویسم تا بخوانی و بیشتر درک کنی که چقدر دلم برایت تنگ است...

مینویسم که بگویم دیگر از این انتظار تلخ خسته و دلسرد شده ام...

اگر میدانستی که دستهای سردم حتی طاقت نوشتن یک کلام از دوری و انتظار

 را هم ندارند با چشمهای گریان متنهای مرا میخواندی ....

اگر میدانستی شب ها خوابی ندارم و روزها از دلتنگی دیگر نایی ندارم شبها از فکر من

 خواب نداشتی و روزها نیز با دلتنگی لحظه هایت را میگذراندی....

نمیدانی که چقدر تو را دوست میدارم و دیوانه وار عاشق تو هستم عزیزم....

اگر میدانستی هوای این دل بی طاقت مرا نیز داشتی و نمیگذاشتی

یک لحظه هم دلتنگ تو شود..... اگر میدانستی بیشتر مرا درک میکردی

 و بیشتر از همیشه مرا دوست میداشتی.....

اما نمیدانی ، نمیدانی که دیگر صبر و طاقتم به پایان رسیده ، نمیدانی که

 آن همه احساسات عاشقانه در وجودم همه در حال سوختن است....

کاش میدانستی و ای کاش قدر مرا میدانستی.....! افسوس که نمیدانی !

دیگر بس که از بی وفاییهایت نوشته ام خسته شدم ، و انگار هر چه از این

دل شکسته و دلتنگم بنویسم سودی ندارد....

چون تو آن کسی نیستی که بخوانی و درک کنی و به من امید و دلگرمی بدهی...

تو میخوانی ، اما درد دل مرا نمیفهمی ...

کاش میدانستی که این زندگی و این دنیا بدون تو عذاب است 

 و ای کاش و کاش و کاش میدانستی بدون تو حتی یک لحظه هم

 زندگی به کام من شیرین نخواهد بود.!